Chaos! eerste avond dienst

Ich liebe Spätdienst! Ik vind het heerlijk om 1 of 2 keer in de week een avond dienst te draaien. Gewoon omdat je een hoop andere dingen doet dan in de ochtend en natuurlijk omdat je lekker uit kan slapen als ik heel eerlijk ben haha! Maar ik had dus de hele maand hier nog geen avond dienst gehad…. Iedere dag gaat mijn wekker om 05:00 dat is niet prettig. Dus wat was ik blij dat ik mijn eerste avond dienst mocht draaien hier in Berlijn. Maar toen wist ik nog niet wat me te wachten stond.

Het was 14:00 mijn dienst begon. Ik kreeg meteen van de stationsleitung te horen dat ze team bespreking hadden en ik dus tijdelijk even alleen op de afdeling moest blijven voor de patiënten en de telefoon opnemen. Ze waren wel back-up in de zuster kamer maar toch.. ik vond dit een hele moeilijke taak. Want net als je alleen staat gaan de bellen natuurlijk en bellen er een hoop mensen. Het was erg druk waarna ik toch maar aan een collega heb gevraagd of ze me wilde helpen want het lukte gewoon echt niet in de Duitse taal.

Toen de team vergadering af was bleek dat er oogdruppels op waren dus ik bood aan om ze wel even op te halen bij het augenzentrum, geen idee waar het was maar dacht dat vind ik wel even. HA niet dus… ben echt een half uur bezig geweest om de plek te vinden maar het was me gelukt!

Eenmaal terug op de afdeling hoorde ik allemaal geroep van Arabische mensen dus ik ging kijken. In kamer 58 ligt een Arabische patiënt (neurochirurgie) zijn familie was boos aan de telefoon en gaven mij de telefoon in handen. Ik kreeg dus een zoon aan de lijn die Engels sprak. Hij zei mij dat wij zijn vader niet de zorg leveren die hun wilden en dat wij hem dood maken. (deze mensen stonden er al om bekent om altijd wanneer het hun uit komt geholpen wil worden, ze komen zelfs kamers van andere binnen om je te halen voor maar het kleinste ding) de man had een agressieve toon en ik heb hem uitgelegd dat zijn vader een tempratuur had van 37.8 en dat wij de dokter hadden ingelicht. Ik vroeg hem 1 minuut te wachten om de arts te spreken. Hij vertelde mij dat als ik van de telefoon weg zou gaan hij ons zou aanklagen. Ik had geen keus dus gaf de telefoon weg om met de arts te spreken. Waarop de familie erg heftig op mij en mijn collega reageerde met schelden en aan mijn arm trekken.

Ondertussen kreeg een andere patiënt haast geen lucht en zat op de grond te happen naar adem. Dus het was steeds op en neer van kamer naar kamer. Gelukkig kwam de arts toen snel. Ondertussen was mijn avond dienst bijna af. We kregen nog een telefoontje dat de Arabische familie naar het hoofdkantoor heeft gebeld. We zaten in de overdracht en hebben voor het eerst die avond heel hard  gelachen en mijn collega vond me de beste dat ik zo snel omschakelde steeds!

Het klinkt als een slechte ervaring maar zo denk ik er niet over, achteraf gezien was het een aparte maar leerzame situatie en ik heb alles gedaan wat moest dus kijk er goed op terug! Deze week heb ik weer een avond dienst, ik ben benieuwd!

tjuuuuuusssssie